خاطره

سلام به همگی اونم بی اجازه!

حالتون خوبه؟ دماغتون چاقه ؟

این قضیه ای که میخوام واستون تعریف کنم مربوط به سه روز پیشه .وقتی من و مامان و خواهرم مشغول تمیز کردن اتاق و دوباره چیدن کارتن ها توی کمد بودیم .حتما میدونی که وقتی یه کارتون قدیمی رو باز میکنی که اسباب داخلش متعلق به جوونی یا کودکیته چه احساسی داری...

یادت میاد چیزایی که اونموقع ها برات ارزش داشتن و نداشتن و به دنبالش هزاران خاطره که توی ذهنت تداعی میشه...

یکی از کارتون های ما هم متعلق بود به اسباب بازی و وسایل دوران بچگی... به محض باز شدن در کارتن ...صدای فراصوتی رو ازداخل حنجره به فضای خونه پیچوندم(!) :( وایییی اینووووووووو ...مامان اینو یادته ؟؟؟ اینو مگه ننداختیم دور؟ و ...!)

همون طور که مشغول بررسی عروسک و عروسک نماها (!) بودم یک دفعه چشمم افتاد به یه عروسک کچل که از اون زاویه (همون زاویه!) عین بچه ها بود...و فریادی به سمت بیرون پرتاب شد: آخیییییییی اینوووووووو ! همچین مشتاقانه این بچه رو (نه ببخشید عروسکو !) بغل کردم و قربون صدقه ش رفتم و بوسیدم که اگه منو میدیدی فک پایینت از شدت تعجب روی زمین می افتاد!!!

جالبیش اینجاست که من توی بچگی هیچ علاقه ای به عروسک و عروسک نما  نداشتم !

حالا که هم سن و سالهام سه تا بچه دارن (البته در عربستان و افغانستان و علی آباد کتول خودمون!  اون ورا !) تازه شیفته ی این عروسک کله کچل شده بودم! کمی آن سو تر (!) خواهرم که وقته نوه دار شدنشه !! یکی از عروسک نماهای سیاه سوخته ی دوران کودکیش رو برداشت و مشغول بازی و صداگذاریش شد و این حرکاتش منو برد به  زمانی که نیم وجب بودیم و اون جلوم دقیقا این حرکات رو بدون کوچکترین تفاوتی انجام میداد. و اون موقع من بدون اینکه هیچ علاقه ای نشون بدم نگاش میکردم و بعد با بی تفاوتی هرچه تمامتر ! به سمت مادرم می رفتم تا بچه ننه بودنم رو به رخ جهانیان بکشونم!!! 

همون طور که مشغول فدا شدن برای عروسک بودم(!) یک لحظه احساس کردم دارم نسبت بهش محبت مادرانه پیدا می کنم...!!!خشکم زد..به مادرم نگاه کردم دیدم داره به حرفای خواهرم گوش میده که می گفت: بچه های مونا خیلی لوس میشن و این حرفا... از اتاق بیرون اومدم و عروسک رو نشوندم روی اوپن ! دیدم خواهرم ادامه میده : عروسک از بچه خیلی بهتره ! هر وقت بخوای میندازیش اونور ...ولی بچه مکافات داره و ...

دیدم وجدانا راست میگه! هرکی که دور و برم دیدم و بچه داشت به غلط کردن افتاده بود !

ولی باز پیش خودم گفتم عروسک و جک و جونور، اعم از سگ و گربه و لاک پشت و....!!! نمیتونه جای بچه ی آدمیزاد که از وجود خود آدمه رو بگیره ، هرچند دلبر و گوگولی مگولی باشه...!!!

دوباره چشمم به کله ی کچل عروسک افتاد... به حماقت خودم خندیدم..انگار همون احساس دوران بچگیم تازه شد ...وقتی میدیدم یکی داره عروسک بازی میکنه یا ادای مامان عروسکشو در میاره توی دلم به ریشش می خندیدم چون از اینکه احساساتم رو خرج یه موجود بی شعور کنم !!! خوشم نمیومد! و بعد با افتخار هرچه تمامتر ! به سمت دامن مادرم میدویدم که زمانی هم قد خودم بود و تمام احساس و عشقم رو نثار مادرم می کردم ..

به مادرم نگاه کردم ...دوباره به طرفش رفتم و بغلش کردم و بوسیدمش ...اگرچه قدم چند سانت از بلندی قامتش بلندتره و  ظاهرم خیلی مثل کودکی نیست ، اما هنوز به دنیای بچگیم می نازم که (مادرم) بود...مادری که میدونست با وجودم به وجودش ضربه خواهد خورد ولی یه عروسکو که هیچ وقت قدش بلندتر از اون نمیشه و اگرچه کاری برای مادرم نمیکنه ولی لااقل با رفتارش دلش رو نمیشکونه و قابل تعویض و تغییره رو به من ترجیح نداده...

امروز که سه روز از اون روز (!) میگذره هروقت دلم میخواد محبت مادرانه داشته باشم میرم کنار مادرم و دلم میخواد فدای دستای مهربونش بشم.

پ.ن 1 : از اون موقع که این وبلاگو ساختیم خیلی فعال نبودم، ولی جوبران می کنم !

پ.ن 2 :فکر کنم همه به بچه ننه گیم پی بردن!

پ.ن 3 : بای بای

رها

رها

هنوز در حیرت مانده ام .. هنوز باورم نمی شود..نمیدانم چه کنم؟ به که پناه اورم ؟ به خدا ؟

آه خدای من تو که میدانستی ! تو که  از همه چیز با خبری ! چرا اینگونه عذابم دادی  و میدهی ؟ چه گناهیی به درگاهت مرتکب شده ام که سزاوار این همه  شک و تردیدم ؟

آه  اگر کسی بود که بگوید من کیستم ؟ او کیست ؟ او که تمام زندگیم شده ! او که عشقبازی هایمان را هرگز از یاد نخواهم  برد !  چه میگویند اینها ؟ اصلن اینها کیستند که شدند  سوهان روح زندگی ام ؟بگذار هر چه میخواهند بگویند ! او مال من است  ! من مال او .مهم اعهد و پیمانمان است که هنوز  به آن وفادار مانده ایم ! نمیدانم ! نمیدانم ! سر درگمم ..حیرانم حیران حکمتت ! آه از این کلمه بیزارم......مگر ما چه ایم ؟  مشتی عروسک خیمه شب بازی  که  به دور هم می چرخیم ؟!  هه..

بگذار بخندم به این اتفاق مسخره..ها ها ها هااا هااا  .از این خنده های مصنوعی بیزارم ...متنفرم از قیافه های ساختگی مان .چه میدانم ؟حتما  حالا باید بیشتر دوستش داشته باشم ؟ حالا که از خون و رگ و پی همدیگریم ؟

امشب این مشروب لعنتی  هم  به هیچ دردی نمیخورد . مست کردم تا فراموش کنم آنچه بر باد داده هستی ام را ..به یاد اوردم هر آنچه که در خاطرم نبود ..

کاش نیاز هم  در کنارم بود... کاش نیاز هم میفهمید که  چه بر سر دل بیقرارم آمده ! کاش  می فهمید تا حد جنون میخواهمش ! دل سنگی ادم ها نگذاشت  زندگی مان  همان قدر شیرین بماند ..از پدر و مادرمان متنفرم...حالا که پیداشان شده فهمیده اند ما هستیم ؟؟

من کودکی لخت و برهنه بودم..از وقتی یادم می آید اواره ی خیابان ها بودم ..واژه  ی پدر و مادر برایم معنی نداشت ! روزی پیرزنی  دستم را گرفت و  به زندان دیگری  انداخت ..زندان دیگری به نام یتیم خانه ..انجا بود که مهربانی و ترحم را در چشمان  همه  خواندم ولی تنها یی  را خوب  توانستم به خاطر بسپارم ..

طراحی را  عاشقانه دوست داشتم ...یاد گرفتم   و و یاد دادم چیزی را که  اعتماد به نفس را به من آموخت.

 نیاز را دیدم  .تنهایی را در چشمان  او هم  خواندم !    

او هم مرا دید ...با دو چشمان بی رمقش اتشم زد ...پدر و مادری نداشتم که  بفرستم برای  خواستنش ...اصلا اگر هم داشتم او نداشت ...گفتم و او هم گفت ...و این شد برای بودن همیشگی مان !

سال ها در کنارش لذت بردم ..از او صاحب قشنگترین کس زندگیم  شدم ..رها برای من امید اورد ...فکر کردم دنیایم  دیگر رنگ بدی و زشتی و پوچی نخواهد دید ..حیف ...حیف ...من به دنیا امده ام برای واژه ی درد ..

به نیاز که فکر میکنم تنم گر میگیرد ... به روزی که  به دنیا و آدم های رنگارنگش میخندیدیم ..که ورق زندگی مان برگشت و همه چیز به هم ریخت ...انگار ما اخراجی های زمینی هستیم ..انگار  با درد زاییده شده ایم ..

 از یتیم خانه ی نفرین شده ی مان کاغذی برایم رسید که آمده اند دنبالت....برای نیاز هم ! مادر ش امده بود دنبالش ..پدر من  هم !

خوشحال بودیم و خندان ! انگار دنیا را بهمان داده بودند ...احساس خوبی داشتیم از اینکه رنگ غم را دیگر نمی بینیم !

نیاز اول رفت .. به او گفتم  اصلا گلایه نکند ..همین که دوباره  به یادش افتاده   کار بزرگی  کرده  ! مادرش را دید ! خندید و گریه کرد ..او را به خانه اورد ..خوشحالی نیاز مرا هم خوشحال کرد ..

.روز بعد نوبت من بود ..رفتم پدرم را دیدم و در آغوشش عاشقانه گریه کردم..با تمام وجود پدر صدایش زدم ..و دستانش را بوسیدم ...خواستم بپرسم چرااااا ؟ اما  انقدر نگاهش شرمگین بود که  نخواستم سنگدلی اش را تکرار کنم ...

ان شب لعنتی مزخرف  همه را به شام دعوت کردم ..مادر نیاز و پدر من ! حالا دیگر همه  خانواده داشتیم !! یک خانواده ی کامل !

سر میز شام وقتی پدرم دیر آمد با دیدن قیافه ی مادر نیاز شوکه شد ..به طرف در رفت و سرش را محکم به دیوار کوباند ...مادر نیاز مات به روبرو نگاه میکرد...و بلند فریاد زد: خدای من.؟!؟!

ادامه ی رابطه ی ما غیر شرعی و حرام است ! این است حکم همه ی آن ها که هیچ چیز را نمی فهمند !! اینده ی رها هم مثل پدر ومادرش  مبهم است و تاریک ...یعنی رها اصلا پدر و مادری  نداشت ...کاش هیچ وقت نفهمد !

................

مرد کاغذ را تا کرد  و پشتش نوشت :

خدایا  اغوشت را باز کن !

رگ مرد که بریده شد مرد ارام و اهسته و بریده بریده گفت : ر.ه ه..ااااا 

پ.ن ۱: بی ربط ترین موضوع به جریانات اخیر همین بود. فک کردم شمام مثه من کلافه شدین از این بحث تکراری و بی ثمر !

پ.ن ۲: دلم برا همتون تنگ شده بود اینم یه جمله ی کلیشه ایی ! خوبه ؟!

کعبه سنگ نشانی است که ره گم نشود

 یک طواف سر کوی ولی حق کردن
به ز صد حج قبول است به دیوان بردن

ایستادن نفســی نــزد مسیحـــا نفسی
بـه ز صد سال نمـاز است به پایان بردن

سلام درود به همه بچهای خونه ما خوبین ؟خوش میگذره؟اِاِاِاِ چرا کسی آپ نکرده انگار نه انگار که همه رو یک هفتس معطل خودم کردما جون خودم خونسرد دلدااااار این زیادی ریلکس بودنم خیلی وقتا کار دست آدم میدها خارج از شوخی جدا معذرت که دیر اومدم همش به خودم میگفتم بچه پرو مردم الاف تو نیستنا (اعتماد به نفسو دارین )

وتو ،  روح خدا را بجوی ، بازگرد وسراغش را از او بگیر ، از خانه خویش ، آهنگ خانه او کن ، او در خانه اش منتظر تو است ، تو را به فریاد می خواند ، دعوتش را لبیک گوی ! 

لبیک الهم لبیک لبیک لاشریک لک لبیک ان الحمد والنعمت لک ولملک لا شریک لک لبیک  

از هر حاجی میپرسیدم خوب حاجی تعریف کن ببینیم اونجا چطور بود ؟! میگفت فقط باید بری و ببینی بعضیاشونم یه خورده تعریف میکردن ولی آخر سر میگفتن باید بری ببینی ،ما هم میزاشتیم پای تنبلی و خستگی حاجی ها که حوصله تعریف کردنو ندارن :دی ولی حالا که خدا قسمت خودم کرد تا از نزدیک دیدم فهمیدم که بیشتر احساسی که اونجا داریو نمیشه به زبان آورد روز قبل رفتن یکی از فامیلهامون گفت رفتی خوب همه جارو به خاطر بس÷ار که اومدی همچیو تعریف کنی کامل هی نگی باید بریو ببینی حالا دیگه روده درازی منو بزارین به حساب همین اینجا انقده از اونجا براشون تعریف کردم که خودشون خسته شدن :دی  

یک جامه بپوش ، دو تکه : تکه ای بر دوش وتکه ای بر کمر ، یک رنگ ! 

واقعا زیباست حس قشنگی که ÷یدا میکنی ذوقی که تو دلته دلهره اصلا نداری اونجا اصلا احساس غربت نمیکنی انگار عمری اونجا بودی به راستی که میگن وقتی وارد اون سرزمین میشی همه گناهانت بخشیده میشه یه حس خالی ،خالی از هرچی دنیویه ، قربون خدا وقتی یه شب خاصی میشه مث شب قدر یه وقتی وارد یه یه مکان مقدس مث زیارت گاهها میشی دلت میگیره گریت میگیره انگار یه احساس شرمندگی داری احساس گناهکاری میکنی ولی اونجا نه خیلی هم خوشحالی ته دلت احساس رضایت میکنی از خدا هیچ ترسی نداری اون مث یه دوست میمونه برات ،میگن وقتی اولین بار خانه خدارو میبینی 3تا حاجت بکنی برآورده میشه وقتی از مسجد الحرام وارد میشی سرتو میاری بالا کعبه رو ÷یش روت میبینی خودبه خود به سجده میری انقدر از این دنیا فاصله میگیری که فقط میگی خدایا شکرت نوکرتم   

می روی واحساس می کنی که نیست می شوی ، از خود ، دور می شوی وبه او نزدیک ، همه او می شود وهمه او میشوی ، تو دیگر هیچ ، یک یاد فراموش ، که در میقات از دوش افکنده ای وسبکبار از خویش ، به میعاد میروی ، احساس می کنی که تو دیگر نیستی ، پاره شوقی ودیگر هیچ ، تها یک حرکتی ، تنها یک جهتی ، پیش می روی وحق نداری گامی پس روی ، رو به او داری ، در او محو می شوی ، همچون پاره ابری در صحرا که آفتاب می مکدت

تو مسجد شجره تو مدینه مُحرِم شدیم بعد نماز مغرب و عشا راه افتادیم به طرف مکه ساعت حدود 1 نصف شب بود رسیدیم مسجد الحرام 7 دور طواف کردیم ÷شت مقام ابراهیم 2رکعت نماز خوندیم بعد هفت دور صفا و مروه رو رفتیم قسمتی از مو و ناخنمون را چیدیم و آخر هفت دور نساء رو دور زدیم دباره پشت مقام ابراهیم دو رکعت نماز خوندیم و اعمال واجبمون تمام شد و از احرام در اومدیم   

نماز،وقتی میگیم نماز یاد یکی از واجبات میفتیم که اگه انجام ندیم گناه کردیم همیشه هم از ترس اینکه گناه نکنیم از ترس جهنمو بهشت سعی کردیم حالا زود یا دیر اگه یادمون نرفت بخونیمش که بیشترشم غذا میشه که باز امید داریم یه خودمونا گول میزنیم که غذا شو میخونیم  خیالمون راحت میشه !!!! اونجا واقعا نماز یه چیز دیگس وقتی میری کنار کعبه میشینی خود به خود میبینی شروع کردی به نماز خوندن اونم چه نمازی کعبه ای رو میبینی که یک عمر به طرفش نماز خوندی انقدر به دلت میشینه که دلت میخواد بیشتر طولانیش کنی وقتی به آسمان نگاه میکنی انگاز انقدر عمق آسمان زیاده که چشمات مات آسمان میشه  

جدا خدا میدونسته که کعبه رو کجا بین چه قومی بزاره فکرشو بکن این همه جمعیت از همه جهان اونجا هستن ولی هربار هوس طواف میکنی میتونی حتی دستت رو به پرده کعبه بکشیو دور بزنی اگه تو ایران خودمون بود انقدر همه میچسبیدن به خونه خدا که فکر نمیکنم از در مسجد الحرام هم میشد تو بری هرچی خدا داد میزد آی مردم من اینجا چرا اون سنگو چسبیدی اینا همه برای هدایت توئه فایده ای نداره، سادگی اونجا با همه زیبائیش که خیلی خیلی قشنگه طراحی معماری اونجا و همه مسجدهای مکه و مدینه واقعا زیباست آدم لذت میبره ،وقتی وارد خونه خدا میشی  همه درو دیوار آجر آجر اونجا حتی خود کعبه انگار در مقابل خدا احساس کوچکی میکنه بهت میفهمونه که کعبه سنگ نشانی است که ره گم نشود حاجی احرام دگر بند و ببین یار کجاست وقتی میشینی یه گوشه و کعبه رو میبینی با آدمایی که دارن دورش طواف میکنن میگی خدایا قربون جاه و مقامت قربون بزرگیت واقعا حسی که اونجا داریو نمیتونی به کسی بگی سکوتی که فقط صدای الله اکبر میاد نه هم همه ای نه صدای بلندی   

آنکه تو را می خواند اینجاست ! به خانه او رسیده ای ، ساکت !

سکوتی در حضور ، در حرم ، حرم خدا !

میروی وشوق کعبه بیداد می کند ،

قدم به قدم فرود می آیی وعظمت ، قدم به قدم نزدیک تر میشود ، سکوت ، اندیشه ، عشق ،

هر قدم شیفته تر ، هر نفس هراسان تر ، وزن حضور او لحظه به لحظه سنگین تر ، جرات نمی کنی که پلک بزنی ، نفس در سینه ات بالا نمی آید ،  

 

حتی تو میدینه تو مسجد النبی موقه نماز خوندن سکوتی میشه که قشنگی نماز رو صد برابر میکنه حتی صلوات هم کسی نمیفرسته اصلا هم همه نمیشه نظمی که اونجا داره واقعا دیدنیه احترامی که به خدا و نمازو قرآن و حضرت محمد میزارن ،تو مسجد یکی با صدای بلند صحبت نمیکنه صدای هماهنگ و زیبایی که داره نماز رو میخونه انقد به دلت میشینه که نهایت نداره بیشترشون وقتی دارن نماز میخونن دوست ندارن کسی از جلوشون رد بشه اصلا بی ادبی نمیکنن ولی دستشو میاره جلو که صبر کن وقتی خودت داری نماز میخونی عرب ها میخوان رو بشن راه نیست صبر میکنه تا نمازت تمام بشه اونوقت ایرانیا داری نماز میخونی رفتی به سجده پاشو میزاره رو سرت رد میشه ما باید احترام به نمازو قرآن و خدارو از عرب ها یاد بگیریم حتی قرآن رو یک دستی نمیگیرن یا رو زمین بزارن قرآن خوندن اونا با آداب و ادبه حتما چهاز زانو رو به قبله قرآن میخونن   

وقتی رو به کعبه نشستی انگار همه اونایی که بهت التماس دعا گفتن تو ذهنت مجسم میشن حتی اونایی که ازشون سالهاست بی خبری تو ذهنت مرور میشن اول واسه اونا دعا میکنی نماز میخونی بعد برا خودت به یاد تک تکتون بودم برا همه هم دعا کردم (اگه خدا لایق دعا کردن بدونه ) ایشاا... که قسمت همتون بشه یه بار دیگه هم قسمت من بشه دباره برم   

+ فک کنم باز جوگیر شدم زیادی حرف زدم (سووت) بازم چیزی یادم رفت که نگفته بودم میام میگم

+ یکی از تاثیرات بزرگی که روی من داشت این سفر این بود که بیشتر با خدا رفیق باشم تا ازش به خاطر ترس از گناه بترسم  

+ و خیلی چیزای دیگه که هدفمو تو زندگی شاید عوض کنه ! 

 + اسلام و قرآن پیغمبرا و پیامبرا و امامان و همه هدایت کنندگان برای چیه ؟؟برای اینکه ما آدم باشیم !!

 و 

+ تو عکسائی که گذاشتم هیچ کدومشون من توش نبودم

 قربون همگی 

"قرآن کریم، کعبه را رمز هدایت برای جهانیان خواند و بدینسان نور هدایت و معرفت و شعور و شناخت، در تار و پود حج تعبیه گردید..."

 قلب هستی می تپد وفضا از خدا لبریز شده است ، از خدا لبریز شده ای ،

                 " در صحرا عشق باریده است وزمین تر شده "،